Melbourne naar Eden

Melbourne naar Eden

Dinsdag 18 februari tot en met maandag 24 februari 2014

We hebben genoeg van beton en hoogbouw en snakken naar een beetje natuur. We vertrekken 18 februari 2014 uit Melbourne. Marianne loodst ons als een postduif met diploma dwars door de stad. Dankzij de moderne rond- en tolwegen zijn veel binnensteden tegenwoordig relatief rustig en prima te berijden. Toch doen we er anderhalf uur over om de andere kant van Melbourne te bereiken, zo uitgestrekt is de stad.

Onze bestemming is het National Park Wilsons Promontory, 200 kilometer ten zuidoosten van Melbourne aan de kust. Tot onze aangename verrassing staat er niemand aan de ingang van het park om geld te innen. Dat is prima, want we vinden principieel, dat aan het bezoeken van ‘de natuur’ geen prijskaartje hoort te hangen. We willen kamperen in het park. Daarvoor rijden we naar Tidal River Campground, ongeveer 30 kilometer het park in. Fraaie vergezichten, prachtige baaitjes, veel minder ‘danger’ en ‘risk-area’ bordjes dan in West Australië, en alles goed toegankelijk gemaakt met geasfalteerde wegen. Maar er zijn ook veel niet-geasfalteerde ‘tracks’ in het park voor wandelaars, en wel tien campgrounds die je alleen te voet kunt bereiken.

Tidal River Campground in Wilsons Promontory

Het is namiddag voordat we bij Tidal River zijn. Een uitgebreide camping met cabins en alles er op en er aan. We vragen de ranger naar een plekje voor een tent. Plek zat, zo blijkt, maar tot onze verbijstering blijkt een nacht kamperen zonder stroom hier 32,20 dollar te moeten kosten, en met stroom 54,40 dollar. Dat weigeren we, en we adviseren de ranger om het logo van het park ‘Healthy Parks Healthy People’ te wijzigen in ‘Wealthy Parks for Wealthy People’! De arme ranger kan er natuurlijk ook niets aan doen, en adviseert ons een brief aan de minister te schrijven..

We stemmen met onze voeten en keren om. Vijf minuten buiten het park boeken we in bij Yanakie Caravan Park voor 30 dollar met stroom. We staan gelukkig op een goed beschut plekje, want de volgende dag wordt het donkergrijs en we rijden een complete storm uit die twee dagen duurt. Tussen de buien wandelen we over het fraaie strand. Een soort Waddenzee is het hier met een behoorlijk getijden verschil. Overal pikken vogels pieren uit de vette klei, zwarte zwanen glijden statig over het water, de kukaburrah lacht zijn brutale lach ergens in de bossen. Maar vanwege het slechte weer zitten we veel binnen. Gelukkig hebben we 500 boeken op onze e-reader staan… De tent overleeft de storm, maar we hebben twee heel onrustige nachten. Onze buurvrouw vertelt ons kort voor vertrek, dat Yanakie een aboriginal woord is en ‘windy hole’ betekent! 

Rechts ligt Yanakie caravan park, aan een prachtige baai, die veel weg heeft van de Waddenzee.

Zwarte koeien in een geel weiland, in de buurt van Yanakie caraavan park.

Via internet leren we, dat je 12.000 jaar geleden kort voor het einde van de laatste ijstijd van Wilsons Promontory naar Tasmanie kon wandelen! Het zeewater stond 140 meter lager en Tasmanie was onderdeel van het vaste land. De landbrug is geleidelijk onder gelopen door het smelten van het ijs en nu moet je 12 uur met een ferry van Melbourne om op ‘Tassie’ te komen. Klimaatsverandering is geen uitvinding van de laatste jaren…

De kogel is door de kerk! We zijn de regen en de wind en het koude weer zat, we verlaten de zuidkust en gaan rap naar de oostkust! We pakken onze tent drijfnat in en rijden in een redelijk tempo over de Princess Highway in oostelijke richting. We stoppen voor de nacht in een State Forest vlak voor Lakes Entrance, Log Crossing geheten. Er landen uiteindelijk nog drie auto’s voor de nacht, twee groepjes van vier Duitse jongeren en een eenzame Australiër, onderweg naar Melbourne en ‘Tassie’ (Tasmanie). Het is nog steeds grijs, maar de wind is gaan liggen. Het bos ruikt heerlijk na de regen, je brein wordt helemaal opgewonden van zoveel zuivere zuurstof. En eindelijk een rustige nacht zonder geklapper.

Log Crossing campground in het State Forest bij Lake Entrance

Lakes Entrance is een interessant plaatsje, maar toch vooral voor mensen die een boot hebben en van vissen houden. We hebben geen boot en we vissen niet (al houden we wel van vissen), dus blijft het bij een lokale McDonalds en een bezoek aan de bottle shop om de drankvoorraad op peil te brengen.

Lakes Entrance. De plaats Lake Entrance ligt links.

Waar toeristen zijn, zijn pelikanen.

We rollen langs de kust oostwaarts en maken hier en daar een detour, onder andere langs de Snowy River, die hier in zee blijkt uit te stromen. 90 mijl onafgebroken strand, volgens onze kaart. Een prachtig gebied, waar we graag nog eens terugkomen, maar dan met een kampeerauto of een caravan. Voor een tent is het weer aan de zuidkust gewoon te ‘Nederlands’! Koel, winderig en regelmatig nat.

Campgrounds langs de Snowy River. Verboden voor tenten!

Hier mond de Snowy River in zee.

90 mijl ongeschonden kust.

De Princess Highway slingert zich honderden kilometers lang door het bos. Allemaal State Forest, landbouwgrond dus waar hout wordt geoogst, maar desondanks prachtig. We genieten van elke kilometer. We overschrijden de grens tussen Victoria en New South Wales. 

De Princess Highway

Dan zijn we bij Eden, onze bestemming. Een echt Australisch stadje aan een prachtige baai, het ziet er werkelijk paradijselijk uit. We boeken in bij Sapphire Caravan Park (4,5 kilometer zuid van Eden, 25 dollar per dag) om van daaruit op zoek te gaan naar een caravan park waar we een weekje willen blijven. Sapphire ligt mooi aan de baai, maar heeft verder niets, geen zwembad, zelfs geen campkitchen. Het is zacht zonnig zomerweer, helemaal waar we naar op zoek waren…

Het strand van Sapphire caravan park in Eden. Vissen is de nationale sport.

De volgende dag strijken we neer op het Top Tourist caravan park ‘The Garden of Eden’, tegen het centrum van Eden aan. Verwarmd zwembad, gratis wifi, campkitchen en gamesroom en verwarmde brandschone toiletgebouwen, 31,50 dollar per dag.Vergeleken met de 25 dollar van Sapphire zou The Garden of Eden 75 dollar hebben moeten kosten... 

Hier gaan we het een weekje volhouden!