zaterdag 18 januari 2014

Thunderstorm


Thunderstorm

Fraser Station 15 januari 2014

Fraser Station is een voormalige schapenfarm aan de Eyre Highway, ongeveer 100 kilometer ten oosten van Norseman. We stoppen hier een paar dagen voor de grote oversteek van de Nullarbor naar Zuid Australiƫ.

15 januari is een warme dag, maar echte toptemperaturen halen we niet. Rond de 40 graden maximaal. Tegen de avond bouwt er een fraaie lucht op in het zuidoosten, en die komt langzaam dichterbij. Een dikke bui, dat is wel duidelijk. Zal de bui ten zuiden langs drijven, of gaat de bui ons raken?

Het antwoord komt snel. We zitten nog rustig voor de tent naar de fraaie luchten te kijken, als er plotseling een muur van wind tegen het boompje achter ons valt. Snerpend gefluit, bladeren wervelen door de lucht, takjes breken af, een dikke tak landt net naast onze tent, de scheerlijnen kreunen onder de belasting, maar gelukkig houden ze het. De lucht is rood van het zand en meteen daarna komt de regen. We rennen de tent in om de luifel te sluiten, maar we krijgen een touwtje niet los door de druk van de wind. Dan maar het mes er in! Als alles dicht is, staat het water al drie centimeter hoog in de tent. Dat de tent nog staat hebben we te danken aan het bescheiden boompje achter ons, dat de ergste wind een beetje voor ons gebroken heeft.

Er bouwt een fraai lucht op, maar we zitten nog rustig voor de tent van het avondlicht te genieten.



Het begint er al wat serieuzer uit te zien, en de buurman zet een extra scheerlijntje aan zijn vouwcaravan.


De wint veegt plotseling over Fraser Station!
 

Dan plof, plaf, plonk … Hagelstenen! Eerst een handvol, maar ze worden steeds grote en talrijker, en door de storm gaan ze heel hard. Tegen zoveel geweld is het nylon van het tentdak niet bestand en al snel vliegt de eerste steen door het dak, met uiteraard een stevige scheur als gevolg. Hier hebben we geen weerwoord meer tegen, we kunnen alleen maar afwachten en hopen dat het goed afloopt. We zetten alle spullen op onze bedden, de rest is werk voor onze engelbewaarders, misschien kunnen die nog wat doen. Als de hagel afneemt, blijken er drie hagelstenen door het tentdak geslagen te zijn. We zijn tot op de draad nat, maar in AustraliĆ« regent het gelukkig altijd warm water. 

Wit van de hagel! En dat vanuit 40+ graden.

De storm gaat over in een fantastisch onweer, het flitst en dondert werkelijk aan alle kanten. Maar ook het onweer verdwijnt en dan komt iedereen uit zijn schuilplaats. Zoals altijd na een gemeenschappelijke catastrofe is de saamhorigheid groot en er wordt druk informatie over schade uitgewisseld. Ernstige schade is er gelukkig nergens, een nat bed, een kras of een bluts in een caravan, maar niets dat niet met geld hersteld kan worden. 

Na de storm

Alle watertanks zijn weer helemaal vol, en je kunt nu gratis douchen!
Onze buurman Ian leent ons een stukje goede tape om de scheuren te dichten.
 
We hozen de tent leeg en dichten de scheuren in het dak provisorisch met een plakbandje. Zo moet het kunnen voor de nacht. Als voormalige zeezeilers hebben we genoeg ervaring met slapen in vochtige en natte bedden.

Welterusten!

De volgende ochtend: De papegaaien stoeien weer gezellig rond onze tent.




1 opmerking: