George Overwintert: Ceduna naar Adelaide

Ceduna naar Adelaide, via Port Augusta

20 januari tot en met 26 januari 2014

We blijven drie nachten (17, 18 en 19 januari) in Ceduna op caravan park Shelly Beach (31 dollar met stroom). Na Karinyup bij Perth en de camping bij Hopetoun het beste caravanpark van deze reis tot nu toe. Privé badkamertjes met toilet, wastafel en douche, een fraaie gemeenschapsruimte en alles schoon! Bij een wandeling naar het strand struikelen we over onze eerste echte Australische slang, polsdik en 4 meter lang… Nee hoor, hij was maar pinkdik en 80 centimeter lang, en veel banger van ons dan wij van hem (of haar?).

Uitgerust en opgeruimd vertrekken we op 20 januari naar Adelaide, via een paar tussenstopjes. De eerste tussenstop is Pildappa Rock bij Minnipa. Allemaal nostalgie, want hier waren we vier jaar geleden ook. Pildappa Rock is een van de vele granieten ‘outcrops’ die Australië rijk is. Allemaal wheat rondom ons heen, zo ver het oog reikt. Maar de rock is nog steeds een fraaie plek en deze keer blijven we een nacht. Alweer teveel wind… Zie de foto’s!

Pildappa Rock bij Minnipa, Eyre Pininsula

Allemaal graan, zover het oog reikt.

De beheerder van het openbare toilet in Minnipa heeft problemen...

Van Pildappa Rock gaan we via gravel naar de Gawler Ranges, ons eerste Zuid Australische National Park. 10 dollar entree per auto, en dan nog 10 dollar per auto als je een nacht wilt kamperen op een van de zes campgrounds die het park rijk is. Te betalen aan een self registration station aan de ingang. Geen ranger te zien… We doen keurig onze 10 dollar entree in het zakje. Of we willen overnachten in het park, weten we nog niet. We rijden met twee grey nomads uit Queensland een 10 kilometer lange 4x4 track naar ‘The Organ Pipes’. Dat is een formatie vier- tot zeskantige granieten peilers, die zomaar uit de grond oprijzen. De werkelijkheid is wat minder indrukwekkend dan de zeer bekwaam geënsceneerde foto’s in de brochure suggereren, maar samen met de rit er naar toe zeker de moeite waard. Een speciaal door het Gawler Ranges Marketing Committee ingehuurde kangoeroe hopt zelfs even voor ons in het rond, maar in poseren heeft hij even geen zin. Zie de foto’s…

De track naar de Organ Pipes in de Gawler Ranges

De ingehuurde kangoeroe doet zijn kunstje...

De orgelpijpen van de Gawler Ranges

Pas op! Remote Area

De Gawler Ranges zijn heel oud (1600 miljoen jaar, zeggen de marketeers, ‘maybe the oldest landscape on earth’). Wat we aantreffen is voormalig schapenland met lage bomen, die net beginnen te herstellen van de roofbouw van de afgelopen 100 jaar. We bezoeken drie campgrounds, maar we kunnen geen reden bedenken om er te willen overnachten. Er is helemaal niets, geen enkele voorziening, alleen het bordje ‘campground’. Als je wilt overnachten, moet je terug naar de ingang van het park om daar te betalen, een lokale ‘honesty pot’ is er niet.

Nee, hier worden we niet echt warm van, en we besluiten door te rijden naar Lake Gairdner, ongeveer 100 kilometer verderop. Dat is een heel groot zoutmeer, waar af en toe snelheidsproeven met auto’s worden gereden. En er is een campground, gratis, een mooie bestemming voor Hollandse en Schotse reizigers… We passeren een groot waarschuwingsbord met de mededeling, dat we Remote Area betreden en hier dus op ons zelf zijn aangewezen. Vooruit, dat moet dan maar. Helaas trekt de hemel dicht voordat we bij het meer zijn, maar indrukwekkend is het wel. Zie de foto’s…

Laag en oeroud heuvelland, allemaal gravel, maar goed bewegwijzerd

Lake Gairdner

We zijn er intussen aan gewend, maar als het afgelegen wordt, dan is er niemand. De mega ‘outback’ caravans -die we regelmatig tegenkomen op het asfalt- komen blijkbaar niet op de gravel road. We staan dus weer alleen op deze campground. We krijgen een warm Grieks gevoel, want overal rondom ons tjirpen de cicaden. Deze keer krijgen we ze zelfs te zien. Zie de foto’s.

De cicade van Lake Gairdner

Ons kamp

Soms is het wel plezierig als je een 4x4 hebt.

Wat je onderweg allemaal tegenkomt... De wegwijzer naar Ive Station. Daar kun je overnachten als je wilt.

Droge rivieren, alles zout

Ondanks de dreigende donkergrijze lucht blijft het droog. We rijden naar Port Augusta. Port Augusta heeft voor ons een hele boel regen in petto. Hoezo droog land??? We staan alweer op onze camping afvoergoten schoon te maken en greppels te graven om te voorkomen, dat het water dwars door onze tent stroomt. Als we na twee dagen vertrekken, regent het nog steeds en we pakken alles drijfnat in. Hopelijk is het droog in Adelaide, anders hebben we een probleem… Zie de foto’s.

Port Augusta, regen!

Onderweg naar Adelaide, regen!

In Adelaide schijnt de zon! We proberen ‘onze’ camping, camping Adelaide, aan het riviertje de Torrens op loopafstand van de binnenstad. We stonden hier al twee keer, maar deze keer vangen we bot. Er is een grote wielermanifestatie in Adelaide, de Santos World Tour Down Under (http://www.tourdownunder.com.au). ‘This time the world watches us’, volgens de glossy brochure. Hebben jullie er in Nederland al wat van gezien??? Een soort Tour de France van Australië. In ieder geval is de camping helemaal vol, en we komen er niet in. Een camping verderop aan de Torrens, nog steeds dicht bij de binnenstad, willen ze 40 dollar per nacht voor een piepklein plekje in de volle zon. Nee, zo hoog is onze nood niet en we bedanken vriendelijk. Op 7 kilometer ten zuidoosten van de stad vinden we Brownhill Creek Tourist Park. Een oase van rust, prachtige oude bomen, groen gras, plek genoeg voor tenten maar alleen zonder stroom. Voor ons geen probleem, we boeken in voor drie dagen.

Ons plekje op Brownhill Creek Tourist Park, 7 km zuid van Adelaide. De koala woont in de boom achter ons.

Onze buren attenderen ons op de koala in de Gum Tree naast ons! Onze eerste ‘wilde’ koala in Australië! Ja, voor wildlife moet je op de camping zijn, ik zei het al eerder…

Onze eerste 'wilde' koala.

In de loop van de avond horen we, dat onze buren in de stad zijn om zijn jongste zoon te begraven! Zichzelf doodgereden op een bochtig weggetje bergaf. Op het foute spoor geraakt en frontaal in een tegenligger, die nu zwaar gewond voor zijn leven vecht. Hij is 26 jaar geworden, vrouw (van 21!) en twee kinderen blijven achter. De politie heeft zijn lichaam pas gisteren vrijgegeven, vanwege onderzoek naar alcohol en drugs en zo. De begrafenis is vrijdag, omdat er nog familie uit Queensland moet komen. Een eindeloze tijd van wachten. Wat kun je zeggen tegen deze mensen??? We babbelen wat, over de koala en over het weer…

We blijven een tijdje in Adelaide. Op deze camping of op onze ‘eigen’ camping weten we nog niet. We zien wel wat er morgen op deze camping gebeurd, misschien komt er wel een fraai plekje vrij. Morgen eindigt de Australische zomervakantie en moeten alle kindertjes weer naar school.

Dan is de wereld weer gezond en behoren de caravanparks weer aan de grey nomads, aan ons dus…

Nog een toegift: