dinsdag 6 mei 2014

Laatste blog Australië



Laatste blog Australië 2013-2014...

We zijn weer thuis, het voelt alsof we nooit zijn weggeweest... Ook lange reizen eindigen toch nog onverwacht, merken we iedere keer. Alweer voorbij, hoe kan dat nu??? Zo ongeveer eindigt ook het leven, stel ik me voor. Het leven is immers niets anders dan een -laten we hopen lange- reis. Op je sterfbed zeg je tegen jezelf: 'Nu al voorbij, hoe kan dat nu???'.

Terugkijkend kunnen we zeggen, dat de reis bijna helemaal volgens plan is verlopen, redelijk saai dus eigenlijk. Er waren wat kleine afwijkingen van het tevoren opgestelde plan, ik loop ze even na.

Als onderkomen voor de reis hadden we gedacht een camper trailer te kopen, maar toen het puntje bij paaltje kwam, konden we geen geschikte trailer vinden voor een aanvaardbare prijs. Uiteindelijk is het dus een tent geworden. We kochten een 'Chinees' product voor 300 dollar. Die tent was na vier maanden totaal 'op' en we hebben nog een tweede tent moeten kopen voor de laatste vijf weken (315 dollar). Reizen met een tent heeft als voordeel, dat je niets achter je auto hoeft mee te trekken en je (dus) nog gemakkelijker allerlei rare weggetjes kunt inschieten. En het spaart wat brandstof. Nadeel van een tent is, dat je erg dicht bij de natuur leeft. Prima als het goed weer is, maar wat lastiger bij slecht weer, zie hierna. We hebben het goed overleeft, maar dit was zeker onze laatste lange reis met een tent...
Met een tent en een 4x4 kom je op plekjes, waar je met een caravan of camper niet snel naar toe zult gaan. Cave Hill...

Ons bushcamp langs de spoorlijn bij Jaurdi Station. Prachtige sterrenhemel omdat er nergens in de omtrek een straatlantaarn is.

De tweede belangrijke afwijking van het plan was het weer! Dit was onze vierde lange Australië reis en we kennen Australië niet anders dan zonnig en warm (of heet, afhankelijk van waar je precies bent).  Storm, overvloedige regen, hagelstenen als duiveneieren en fantastische onweersbuien waren deze keer ons deel. Totaal 32 dagen met regen, dat wil zeggen elke week minstens een keer regen. Ongehoord voor een Australische zomer. En koud! Dit laatste, in combinatie met het feit dat we met een tent reisden, heeft er voor gezorgd dat we uiteindelijk niet naar de prachtige bossen rond Walpole in de zuidwest hoek van Australië zijn gegaan. Om het koude weer in het zuiden te vermijden (nachttemperaturen van onder de 10 graden!) zijn we 600 kilometer het binnenland ingereden, naar de Goldfields rond Kalgoorlie. Daar scoorden we 41,8 graden als maximum temperatuur. Maar je kunt niet ontsnappen aan je 'lot'! Kalgoorlie -dat altijd heet en droog is- had deze keer ongehoord zware regenbuien voor ons klaarliggen...  

Dit LIJKT op de Rijksweg tussen Garrelsweeer en Groningen, maar het IS toch echt de highway tussen Port Augusta en Adelaide...

De camping in Kalgoorlie...


De auto heeft het prima gedaan. We hebben 10.500 kilometer gereden tussen Perth en Brisbane, waarvan grofweg een kwart niet geasfalteerd. Een lekke band ergens op een dirtroad onder Kalgoorlie. Die band hebben we vervangen door een nieuwe Hankook van 390 dollar. Een keer olie ververst (120 dollar). Een tijd lang een piepje aan de as van de pomp van de stuurbekrachtiging. Dat piepje heb ik om zeep geholpen met een paar drupjes olie op het asje, elke paar dagen. Kosten (vrijwel) 0,0 dollar. Van de fraai ogende combinatie Autoradio/CD speler/Cassette speler bleek alleen de radio te werken. Jammer, want nu konden we niet John Williamson draaien, die ons op eerdere reizen zo lekker begeleid heeft... Verder een probleemloze auto, ondanks de 367.000 kilometer op de teller toen we de auto kochten. 

We missen hem nu al, onze lieve koala van Adelaide

En ook dit missen we, heel veel 'niets' is er nog in Australië, dat vindt je niet meer in Europa.


De Travellers Autobarn heeft zich gehouden aan de afspraak om de auto in Brisbane voor 45 procent van het aankoopbedrag terug te kopen. Toch uiteindelijk een beetje zuur uit elkaar gegaan, omdat we 500 kilometer meer hadden gereden dan 10.000 kilometer en we (dus) nog een oliebeurt hadden moeten uitvoeren. Daarvoor wilde Phil van de Autobarn 150 dollar aftrekken van de afgesproken terugkoop prijs. 'Als je dat wilt, dan moet je ook de verbeteringen die ik aan de auto heb aangebracht in de berekening betrekken' zeg ik. 'Ik kreeg de auto in Perth met maar EEN transponder sleutel, en ik heb voor 130 dollar een tweede sleutel laten maken, die jullie nu mogen hebben, en ik heb er voor 390 dollar een nieuwe Hankook onder laten leggen. Deze verbeteringen maken de auto voor jullie veel beter verkoopbaar'. Nee, Phil wil zich aan de letter van het contract houden. Mag natuurlijk, maar daarmee maak je geen vrienden. Uiteindelijk krijg ik op 25 dollar na toch mijn zin, maar intussen zijn mijn redelijk positieve gevoelens voor de Travellers Autobarn een beetje bekoeld. 

Nederland!!!


Wie geïnteresseerd is in de eindafrekening: Zie het tabblad Eindafrekening in de bovenbalk van dit blog. Als je dat gelezen hebt, dan weet je hoe duur of goedkoop overwinteren in Australië kan zijn.

zondag 6 april 2014

Brisbane


Brisbane en Bundall

1 april tot en met 6 april 2014


Onze eerste indruk van Brisbane is behoorlijk negatief: Een steenwoestijn, teveel verkeer, leefbaarheid opgeofferd aan economische groei. Een enkel oud gebouw is gespaard, zoals de Town Hall van 1930, maar de omlijsting van het gebouw slaat nergens op. Dat is behoorlijk subjectief natuurlijk en anderen zullen zeggen, dat het gebouw nu juist extra wordt geaccentueerd door het contrast met de moderne hoogbouw rondom. Maar wij vinden het lelijk. Maar het is wel lekker shoppen natuurlijk. We doen Meyer aan om daar nog wat leuke kleertjes voor Marianne te kopen… En een biertje op het grote plein voor Town Hall smaakt natuurlijk ook wel.

Brisbane, de Town Hall uit 1930.

De North Bank van de Brisbane River is helemaal opgeofferd aan het verkeer.
 

Ons idee over Brisbane krijgt een heel andere wending als we de volgende dag South Bank bezoeken. Eerst naar het Maritiem Museum. Daar ligt de Diamantina in een droogdok. Op het achterdek van dit fregat is op 1 oktober 1945 de Japanse overgave getekend en daarom is het schip een Australisch icoon. Klassen met schoolkinderen wandelen over de loopplank en krijgen van bejaarde vrijwilligers de geschiedenis van het schip te horen. 

Marianne aan het roer van de Diamantina. Op een fregat zitten er geen ramen in het stuurhuis! Leuke baan, stuurman...


Naast de Diamantina ligt de Pink Lady, het zeiljacht waarmee Jessica Watson op 16 jarige leeftijd als jongste persoon alleen en zonder hulp non stop rond de wereld zeilde. Ze haalde het, drie dagen voor ze zeventien werd, maar haar tocht werd niet als record erkend door de World Sailing Speed Record Council vanwege onregelmatigheden in de gekozen koers. Desondanks is ze een held in Australië. Aan haar ontleende de Nederlandse Laura Dekker haar inspiratie! 

De Pink Lady van Jessica Watson


Van het scheepvaartmuseum wandelen we de South Bank af en doen de ene na de andere ontdekking. Het hele gebied is ingericht voor publiek gebruik. Prachtig groen, overal eet- en drinkgelegenheden, zitjes voor moeders met kinderen, geinige fonteintjes om in te spelen, ping pong tafels, een groot openlucht theater. Maar het klapstuk is een compleet publiek zwembad, met zandstrand en lifesavers, zeven dagen in de week open. En helemaal gratis! Bij de brug komen we in de culturele wijk: Het theater, de State Library, de Art Gallery en nog wat verder de Gallery of Modern Art. Alles nieuwbouw van de laatste jaren. Kennelijk heeft de stad Brisbane de beschikking over eindeloze fondsen, maar het kunnen natuurlijk ook eindeloze schulden zijn…

De North Bank gezien van af de South Bank

Moeders en kindertjes en kleine fonteintjes...

In het zwembad van South Bank is veel te zien...

South Bank, helemaal groen en menselijk, het tegenovergestelde van North Bank


We bezoeken in de dagen daarna de Art Gallery en de Gallery of Modern Art. De laatste vooral vanwege een expositie van de Chinees Cai Guo-Qiang. De expositie heet ‘Falling back to earth’. Een zaal vol met drinkende dieren, een nog grotere zaal met wolven die de hemel in rennen en er weer uitvallen… Kunst hoef je niet te snappen, en ik doe dan ook geen poging. In de reguliere expositie van de Gallery vinden we een Chinese video van de gemeenschap van Artists of the Beijing East Village. Het werkstuk heet: ‘ To add one meter to an anonimous mountain’. De oplossing van het kunstenaarscollectief: Stapel op de top van de berg een meter blote mensen op elkaar en je hebt je doel bereikt. Wat me frappeert is, dat deze video uit 1995 is. Zoiets vrijmoedigs verwacht je (ik) niet uit het China van 20 jaar geleden. 

 
Cai Guo-Qiang in de Gallery of Modern Art



To ad one meter to an anonimous mountain. Deze meisjes zijn met heel andere dingen bezig.


Zo wordt de koffie geserveerd in een art gallery


We verkopen onze hele kampeerinventaris aan twee Franse jongelui die net een Australisch campertje hebben gekocht waar niets in zit. We halen ze niet het vel over de oren, zij gelukkig en wij gelukkig. De laatste kleinigheden blijven in de auto achter en leveren we samen met de auto in bij de Travellers Autobarn. Die geeft een cheque voor (bijna) het afgesproken bedrag. Als ik de cheque een half uur later ga innen bij de Westpac bank, weigert de bank uit te betalen… Een reden krijg ik niet, er is ‘iets’ niet goed met de cheque en ik moet maar terug naar degene die de cheque heeft uitgeschreven. Ik vraag of de bank niet even de Travellers Autobarn kan bellen en de zaak oplossen. Vooruit, dat doen ze voor me. Een kwartier later komt Phill van de Autobarn hijgend binnenhollen en plaatst mijn naam boven aan de cheque. Was ie vergeten… Ik krijg de centen.

Het laatste uur van onze Prado
 
De prijs voor duurzaamheid gaat naar dit wegwerp boterbakje. Op 24 oktober 2013 gekocht in Perth en vijf maanden als botervloot gebruikt. Nog steeds puntgaaf...

We nemen de trein naar Bundall voor de laatste dagen Australië bij nicht Annelies. Goed om familie te hebben in Australië! Vrijdagavond gaan we samen naar de RSL Club, want dan is het dansavond. Toch lang niet meer geoefend, merk ik bij het eerste dansje… Maar gezellig is het zeker. Zaterdagavond nog een barbecue. Worstjes braden op een barbecue is mannenwerk. Dat is geloof ik wereldwijd zo…

Dansen met Marianne's nicht Annelies in de RSL Club van Bundall

Worstjes braden. De dame is tante Gre, de moeder van Annelies en een zus van Mariannes vader, dus.. Binnenkort wordt ze 92. Ik hoop dat ik het haar na kan doen.


Morgen doen we de laatste dingen met de bank. Woensdag rond half twee zijn we weer in Nederland!


maandag 31 maart 2014

Van Evans Head naar Brisbane


Van Evans Head naar Brisbane

27 maart tot en met 31 maart 2014

Op de breakwater van Evans Head poseert de grootste mini-draak die we tot nu toe hebben gezien voor ons op een rots. Rare beesten kom je hier tegen…



Op 28 maart vertrekken we met stromende regen uit Evans Head. Een aardige buurman komt met een tuinslang om ons grondzeil schoon te spuiten, zodat we het niet vies hoeven in te pakken. Aardige lui die zonder enig eigenbelang iets voor een ander willen doen bestaan nog. We zijn er een aantal tegengekomen op deze reis. 

Een serieuze flooding op de kustweg naar Byron Bay! 80 cm water op het diepste punt volgens de peilschaal.. Maar weer terug naar de highway.


Onze bestemming is Currumbin, waar Errol en Avis Lancaster wonen. We hebben Errol en Avis ontmoet in Kalgoorlie in West Australië en samen de kerst gevierd. Meestal bloeden dit soort reiscontacten snel dood, maar met Errol en Avis zijn we in contact gebleven en ze nodigen ons uit om een nachtje bij hen te komen logeren. Op zaterdag ochtend ochtend ontbijten we samen op het terras van de Lifesavers Club van Currumbin. Terwijl wij lekker zitten te eten, trainen de lifesavers de longen uit hun lijf op het strand. Ieder zijn ding, zo hoort het…



 
We zijn nu in Brisbane, op een caravan park dat maar vier kilometer van de binnenstad af ligt. Het park heet Newmarket Gardens. Met 41 dollar per nacht behoorlijk aan de prijs, maar dat is normaal voor campings dicht bij grote steden. Hier eindigt onze reis… Opruimen, inpakken en wegwezen. Vrijdag leveren we onze Prado af bij de Travellers Autobarn, de organisatie waarvan we de auto gekocht hebben. Dan logeren we nog een paar dagen bij nicht Annelies aan de Goldcoast, en zij brengt ons dinsdag 8 april naar het vliegveld. Zo ongeveer zal het gaan, tenzij het anders gaat…

Intussen bekijken we Brisbane en geven de Australische economie nog een laatste oppepper door her en der te shoppen. We zijn helemaal binnen het budget gebleven, sterker nog, we houden geld over… 

Boottochtje op de Brisbane River bij Brisbane, uiteraard. Daar houden we van.


Over Brisbane zelf schrijf ik nog wat in een volgend blogje.

woensdag 26 maart 2014

Van Yamba naar Evans Head


Van Yamba naar Evans Head

25 tot en met 27 maart 2014

Yamba blijft somber en grijs, en regelmatig regent het. We krijgen een mailtje uit Sydney. Daar regent het zo hard, dat de straten onder zijn gelopen… Zo erg is het hier niet, we houden de voeten droog. 

Yamba, de camping na een nacht regen. Gelukkig staan we hoog genoeg om geen natte voeten te krijgen.


Tussen de buien door wandelen we naar de breakwater, amper 10 minuten vanaf de camping. Lekker om even uit te waaien. Overal zitten mini-draken een beetje warmte op te doen na de regen. Ze zijn voorzichtig, maar niet bijzonder schuw. Ik kan er op mijn gemak foto’s van maken. 

Yamba, de breakwater.

Yamba. Op de breakwater zitten overal een soort mini-draken te zonnen.


'Vindt jij het ook zo'n klote weer?' 'Al in geen jaren zo slecht gehad!' 'Nou, links zie ik een opklaring aankomen hoor'.


Op 26 maart vertrekken we. Onze bestemming is Byron Bay, maar op de camping in Yamba horen we zoveel verschrikkelijke verhalen over Byron Bay (dronken jongelui, veel overlast, peperdure campings), dat we besluiten een ander plekje te zoeken. Het wordt Evans Head. Dat blijkt een toeristisch vakantieplaatsje te zijn, lekker rustig maar niet zo klein dat het vervelend wordt. We scheuren een tijdje over Airforce Beach, waar je officieel met een 4x4 het strand op mag. Heel opgewonden worden we er niet van, maar het is in ieder geval een leuke afwisseling met het asfalt. 


Airforce Beach bij Evans Head. Hier wordt het rijden op het strand nog goedgunstig toegestaan, maar ook in Australië worden de mogelijkheden kleiner.

Druk kun je het niet noemen...


Dreigende luchten overal, later op de dag gaat het weer echt regenen…

maandag 24 maart 2014

Port Macquarie naar Yamba


Port Macquarie naar Yamba, we naderen de tropen.

21 maart tot en met 25 maart 2014

Port Macquarie is een welvarend stadje met heel veel nieuwbouw. We bezoeken de lookout en het lighthouse, drinken nog een biertje op een terras… En we bekijken de vele beschilderde rocks op de breakwater langs de monding van de rivier. 

Het lighthouse van Port Macquarie

Beschilderde rocks langs de breakwater





Het slechte onderhoud van de douches en toiletten op de Sundowner camping begint ons te ergeren, het wordt tijd om te vertrekken. Dat doen we op 22 maart en onze bestemming is Yamba, een paar uurtjes via de Pacific Highway.  

We stoppen halverwege bij de beroemde lookout van Coffs Harbour, de Forest Sky Pier. De kleine omweg van zes kilometer loont, het uitzicht is fantastisch. De lookout hangt aan  kabels en alles wiebelt. Vinden Australiërs kennelijk leuk, want dit soort constructies zijn we al een paar keer tegen gekomen. Een behoorlijk formaat leguaan wandelt op z’n gemakje door het bos, van ergens naar nergens.

De lookout van Coffs Harbour

Een knaap van anderhalve meter wandelt rustig voorbij


We naderen duidelijk het tropische Australië. Rond Coffs Harbour zien we de eerste bananen plantages en rond Yamba de eerste suikerriet velden. In Yamba waren we vier jaar geleden ook al, en we weten dus waar we naar toe willen. Het Calypso Caravan Park ligt vrijwel midden in het stadje op loopafstand van alles, 35 dollar per dag voor een powered site en 30 dollar voor senioren. En er is een grote Bowling Club in Yamba, waar we eerder heel lekker hebben gegeten. Dat willen we nog wel eens proberen. 

Bananen rond Coffs Harbour

De Bowling Club bezoeken we op 24 maart, de dag waarop ik 66 word… Het wordt een gedenkwaardige avond. Het eten is onveranderd prima. Een groot bord vol met pork en allerlei verse groenten en aardappelen, eerlijk eten voor een eerlijke prijs. En zelfs het bier is betaalbaar met vijf dollar voor een pint. En het is er druk, al is het maandagavond. Dat komt omdat The Family Tree speelt. En ze maken hun naam voluit waar. Vader, moeder en alle kinderen treden voor en na op, een soort familie Von Trapp. Australische folk, lekkere muziek met enthousiasme gebracht. We blijven tot de laatste klanken en wandelen dan door de stromende regen terug naar de camping…

Zo ziet iemand er uit die 66 wordt in Australië. Flink bord eten en een stevige VB (Victoria Bitter). Iedereen bedankt voor de felicitaties!





donderdag 20 maart 2014

Wetenswaardigheden

Wil je niet als Dave en Perich wilt eindigen als kruisje langs de weg in Australië, lees dan de zojuist toegevoegde pagina Wetenswaardigheden. Zie de horizontale balk bovenaan het blog.

Op deze pagina staat wat je moet weten over Australië, maar je nooit wordt verteld voordat je er bent.

Doe er je voordeel mee!



woensdag 19 maart 2014

Sydney naar Port Macquarie


Sydney naar Port Macquarie

15 maart tot en met 20 maart 2014

Zaterdagavond 15 maart gaan we met Bill en Kathy naar een concert van de Ierse zangers Daniel O’Donnel en Mary Duff in het State Theater, een fraai ouderwets theater met veel rode pluche. Van Daniel O’Donnel en Mary Duff hebben we nooit gehoord, maar het zijn Ieren dus moet het goed komen. Het wordt een heel professionele voorstelling. Veel populaire folk-achtige muziek met hier en daar een toefje traditional Iers, gemengd met grappen en grollen. Daniel en Mary zingen in totaal drie uur vol, tot groot genoegen van de vrijwel uitverkochte zaal. Opmerkelijk is de hoge gemiddelde leeftijd van het publiek, we voelen ons hier nog echt jong… 

Daniel O'Donnel in actie.

Het fraaie State Theater in de buurt van St James


We gaan met de trein terug naar huis, maar die laat het na twee stations afweten. ‘Wegens werkzaamheden aan het spoor rijden er geen treinen tussen Central en Sydenham. Er worden bussen ingezet.’ Waar ken ik dat toch van? Het is 00:30 voordat we weer in Belmore zijn, twee uur reistijd in plaats van 40 minuten…

Een ‘must’ voor elke bezoeker van Sydney is de Arts en Crafts markt bij The Rocks op zondagmorgen. The Rocks vormen het zuidelijke begin van de Sydney Harbour Bridge. Vanaf Circular Quay Station wandel je er in een paar minuten naar toe.  In deze buurt is nog veel van het oude Sydney te vinden. Kunst en kits is op de markt soepel dooreen gemengd, maar de kwaliteit is gemiddeld toch wel behoorlijk hoog. We kopen wat prutsels en frutsels, een kunstenaar moet ook leven, nietwaar? 

Circular Quay. De Oostdam van de Holland Amerika Lijn ligt aan de kade. Rechts het beroemde Opera Hous


Op Circular Quay komen heel veel veerboot lijnen samen en we stappen op de eerste boot die vertrekt. We hebben een dagkaart voor het openbaar vervoer, en daarin zijn de ferries inbegrepen. We scheuren kris kras over Port Jackson en eindigen in Darling Harbour, aan de andere kant van de Harbour Bridge. Darling Harbour is een van de grote toeristische verzamelplaatsen in Sydney. Hier is het scheepvaartmuseum, maar ook het IMAX theater en eindeloos veel eet- en drinkgelegenheden. Voor 5 dollar kun je je met een toeristen treintje laten rondrijden. Niet goed voor het opmerkelijk hoge aantal veel te dikke mensen in Australië. Australiërs zeggen, dat het aantal obesitas patiënten in Australië intussen groter is dan in de Verenigde Staten… Zou best eens kunnen, als ik zo om me heen kijk.

De skyline van Sydney vanaf Port Jackson


Op 18 maart verlaten we Sydney en rijden in een ruk naar Port Macquarie, ongeveer 390 kilometer naar het noorden. Port Macquarie is in 1821 gesticht als strafkolonie voor uit Engeland geïmporteerde ‘convicts’. De convicts waren de goedkope arbeidkrachten, die Australië hebben mogelijk gemaakt. In feite slavenarbeid, maar dan onder een andere titel. Lees ‘The fatal shore’ van Robert Hughes als je er meer van wilt weten. Je wordt niet vrolijk van dit boek! Een van de eerste grote bouwprojecten, die door de gevangenen is uitgevoerd is de St Thomas Anglikaanse kerk, waar je nog steeds het pijporgel kunt bewonderen. Tegenwoordig is Port Macquarie vooral in trek bij gepensioneerde Australiërs vanwege het gematigde klimaat. We voelen ons op het caravan park Sundowner (36 dollar laagseizoen voor een powered site, maar 71 dollar per nacht met de kerst!) behoorlijk thuis. Gisterenavond gezellig geborreld met een stel uit Venlo!

 
Bijna elke avond een prachtige zonsondergang in Port Macquarie.

Pelikaan probeert de laatste zonnestraal op te vangen.

Port Macquarie is niet alleen voor bejaarden! Jongeren vinden er een prachtige surf.

Boogie boarden in Port Macquarie


Een biertje smaakt wel met dit weer.


Als de schemer valt, trekken duizenden bats vanuit hun rustplaats in de bossen naar de fruitboomgaarden in het noorden. Daar zullen de boeren niet blij mee zijn, vrees ik.


 Nog 540 kilometer naar Brisbane...